το άκουσα μία φορά, και πραγματικά είπα να ένα σπουδαίο άλμπουμ που δύσκολα όμως θα ξανακούσω (όχι ότι είναι και scott walker βεβαια). Νομίζω ότι η φωνή της είναι αρκετά εκνευριστική. Δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πως θα'ταν με τη φωνή της bjork, την οποία κ θυμίζει πολύ αυτό το άλμπουμ έτσι κι αλλιώς.. πιθανότατα θα'ταν ένα αριστούργημα καθώς στίχοι, παραγωγή, κόνσεπτ κλπ είναι ομολογουμένως άριστα. Βέβαια ΗΔΗ αντιμετωπίζεται ως αριστούργημα, βροχή τα 10ρια κ τα 5στερα, οπότε μάλλον θα το ξανακούσω (έχω κ το ελαφρυντικό ότι το άκουσα στις 6.30 το πρωί, με την τσίμπλα στο μάτι -> κ μην ακούσω τπτ για το ότι είναι η καλύτερη ώρα, ο ήλιος ανατέλλει κ άλλα σαχλά.. όταν πας για δουλειά δεν το πολυβλέπεις έτσι)
αχ άγγελε πλιζ excuse my geeky comment αλλά είναι fan, not fun, όλοι πάντα το μπερδεύουν :)
Μία φορά = Καμία! Από τη στιγμή που διέρρευσε (χάριν στο Pitchfork αρκετούς μήνες πριν) φαινόταν ότι θα έκλεβε τις καρδιές κοινού και δισκοκριτικών. Απόλυτα δικαιολογημένα. Στο The milk-eyed mender η φωνή της με κούρασε αφάνταστα. Στο Ys όμως όλα έχουν αλλάξει!
Anonymous said…
Η γυναίκα είναι θεά! Ανυπομονώ να αούσω το Ys. Kάπου διάβασα όμως ότι εξαντλήθηκε. Θα το βρω στα κεντρικά δισκοπωλεία ;
Comments
αχ άγγελε πλιζ excuse my geeky comment αλλά είναι fan, not fun, όλοι πάντα το μπερδεύουν :)